Os topónimos
forman parte dun patrimonio cultural que esmorece, nós temos a obriga de
conservalos e legalos ás xeracións vindeiras.
Vicente
Feijoo Ares
Os sufixos -IDO, -EIRA, -AL e o seu plural -ÁS,
remítennos a un lugar onde abunda unha determinada especie vexetal, neste caso
o carballo.
O carballo común (Quercus robur ) é a
especie máis enxebre de Galicia. Dáse en climas temperados húmidos como é o da
nosa zona, e conforma bosques de folla caduca, mesturados polo xeral, con
castiñeiros e outras árbores.
A repetición deste topónimo no concello de Curtis
fálanos dunha época na que esta especie tiña máis presenza ca na actualidade.
Aquí, coma en toda Galicia, as carballeiras diminuíron en número e extensión
por varias causas: a utilización na fabricación de mobles, pipos e bocois, ou a
súa conversión en leña. Pero no noso caso, o que máis contribuíu á tala masiva
foi o seu emprego na fabricación de travesas para a vía férrea e a roturación
das terras para pastizais. Con todo, a súa presencia segue sendo notoria.
No hay comentarios:
Publicar un comentario