D. Xosé rexeitou o
estrado porque “quería estar preto de nós e sentirse á nosa altura”. E dende a proximidade, o mestre foi
debullando leccións de vida e leccións de
humildade ante un salón de actos ateigado.
Da súa intervención
que, en breve vos ofreceremos neste blog, entresacamos algunhas citas literais:
“Escribo porque
escribo en galego, porque quero contar algo e quero facelo no meu idioma”. “Teño
algo de arxentino, moito de cubano e son profundamente galego”. “Vivín sempre
en Galiza, aínda estando fóra”. “Vós tedes unha biblioteca que eu non tiña,
fixen 12. 000 quilómetros para poder ter libros”. “O idioma para nós na
emigración era un signo de identidade e unha bandeira de loita, un DNI do que
todos nos sentiamos orgullosos”. “ Cómpre recuperar a cultura do traballo e do
esforzo; os libros e os mestres axudan, pero cada un ten que premer o seu propio
botón para impulsarse” .
Parabéns
agradecidos aos mantedores do acto:
Daniel Lata Valiño, Alberto Rivadulla Sánchez e Uxía Suárez de 2º bacharelato; Noelia Fontecoba, Noelia Castro, Alejandro
Sánchez e Raquel Sesar de 1º bacharelato.
No hay comentarios:
Publicar un comentario